Συννεφιασμένη Κυριακή και βροχερό Σαββάτο
και από διαχείριση πάντοτε στ’ άνω κάτω.
Οι ελπίδες ξανεμίζονται, τα σχέδιά μας σκόρπια,
Έλληνες πάρτε τ’ άρματα κι ολοταχώς στα Σκόπια.
Χρονίζουν τα προβλήματα σκούρα και μπερδεμένα,
πρωθυπουργοί περάσανε, κι ευθύνη σε κανένα.
Το κράτος ασυγκίνητο, γειτόνους δεν φοβάται,
εκείνοι στέκουν άγρυπνοι, κι η χώρα μας κοιμάται.
Διαβαίνουν δίσεχτοι καιροί και μήνες οργισμένοι,
και τίποτα στη θέση του την πρώτιστη δεν μένει.
Αβάσιμες επιθυμιές στα σύνορα ανάβουν,
και οι εδώ αρμόδιοι αργούν να καταλάβουν.
Στα πέριξ, επεισόδια δημιουργούν αντάρτες
κυκλοφορούνε έντυπα και νέου τύπου χάρτες.
Μοιράζει κι η πατρίδα μας πολιτικά σορόπια
αργούν εδώ οι μηχανισμοί κι αγάλλονται τα Σκόπια.
Αναστενάζουν τα βουνά, δακρύζουνε οι κάμποι
πάν’ απ’ τη βαρεμάρα μας χρυσός ο ήλιος λάμπει.
Ζητάμε υποστήριξη, γελούν οι αμερικάνοι,
εκείνοι που σε βάρος μας το έχουν παρακάνει.
Με όξος το κρυστάλλινο ποτήριον γεμάτο,
και στης Ελλάδας την υγειά προσφέρεται απ’ το ΝΑΤΟ.
Των ΗΠΑ τα συμφέροντα διαφέρουν απ’ τα ντόπια,
και τούτο να μην τ’ αγνοούν οφείλουνε τα Σκόπια.
Δεν έχουν λόγο οι μικροί λαοί που συνορεύουν,
να ψάχνουνε διαφορές κι αιτίες να γυρεύουν.
Κρίνεται απαραίτητη κάθε συνεργασία
και στάση πατριωτική στις προσταγές της ΣΙΑ.
Η μοίρα μας σαφώς κοινή κι ας το καλοσκεφτούμε
και σαν δυό γείτονες καλοί, ειρήνη ημίν ας πούμε.
Με θέληση κερδίζονται των όμορων τα κόπια,
κι όσο καιρός, ας λογιστούν με σύνεση τα Σκόπια.
2.2.2008