Ως γνωστόν με λένε Τάκη βασικά από μωρό
κι είμαι ένα ανθρωπάκι από χώμα και νερό.
Μες στους τέσσερίς μου τοίχους σιωπηλός κυκλοφορώ
γράφοντας συνήθως στίχους εις το μέτρο που μπορώ.
Έβγαινα και τραγουδούσα σαν τ’ αηδόνι στο κλαδί
και μ’ αντάμωσε η Μούσα και με φίλησε παιδί.
Γίναμε με δαύτη ταίρι δεν χωρίσαμε ποτέ
με μολύβι και δεφτέρι όπως όλοι οι ποιηταί.
Δεν φοβήθηκα την βία δημοσίευσα γραπτά
κι ήρθανε κάποια βραβεία που με τίμησαν μ’ αυτά.
Γράφω κι έγραψα βιβλία, κάποιοι τα θεωρούν πολλά
και πολλοί με ευκολία μ’ ανεβάζουνε ψηλά.
Στο περίμενε θα μείνεις της όποιας παραδοχής
και ποιητής μέλλει να γίνεις όταν γεννηθείς ποιητής.
Τον καφέ μου τον εσπρέσο τον τιμάω ενδελεχώς
κι αν σε κάποιους δεν αρέσω αυτός είμαι, δυστυχώς.
25.4.2015