ΑΦΟΡΜΕΣ

Κύμα της λύπης ξέσπασες και ξύπνησες το στίχο
τον σιωπηλό που κούρνιαζε στους χώρους της ψυχής.
Κι εκείνος αντιλάλησε στον ρημαγμένο τοίχο
χελιδονάκι πρόσχαρο στο φως της χαραυγής.

 Σπυρί της θλίψης έπεσες κι ευθύς το θυμιατήρι
φλογώθηκε τ’ απόκοσμου παλιού μοναστηριού.
Κι οι μνήμες μισανοίγοντας δειλά το παραθύρι
πήρανε τις απόκρυφες μεριές του φεγγαριού.

 Νότα του πόνου στέναξες και ράγισαν τα μάγια
τα σφραγισμένα σε βαθιά νερά και σε γκρεμούς.
Κι η σκέψη με βασιλικούς και μυρωμένα βάγια
κίνησε τους χαμένους της να ψάξει στοχασμούς.
2006